BETEKENIS VAN VERLANGEN & DICHTBIJ
In de wekelijkse online groepssessie van het 'Uur van het woord' geven we met elkaar een nieuwe betekenis aan woorden.
Deze week: Verlangen & Dichtbij. 
V E R L A N G E N
[Volgens de Van Dale: Begeren; Wens naar iets vervuld te zijn]
Als we ergens zin in hebben, spreken we dan van een verlangen? We maken hierbij onderscheid in een klein en groot verlangen. Klein verlangen is een verlangen waar, volgens ons, het minste risico aan verbonden is. Het is dat kopje koffie in de ochtend, een stukje chocolade, die kus voor het slapengaan, een fijne omhelzing. Wanneer een verlangen groter wordt, lijkt het ook risicovoller. Het verlangen kan een doel op zich gaan worden, omdat je graag herbeleeft wat je in een eerder (gelukkig) moment hebt ervaren. Je kijkt ernaar uit dit nog een keer beleven en je (weer) zo te voelen.
Te groot verlangen brengt als grootste risico met zich mee dat je de realiteit uit het oog verliest en minder aanwezig bent in het hier en nu. Voorbeeld: wanneer je sterk verlangt naar een relatie en gretig op zoek gaat naar “de ware”, is het risico dat je in deze situatie ook jezelf kan verliezen. Een verlangen groeit wanneer je iets mist of als je iets ontnomen wordt (iets dat sterk zichtbaar wordt in de huidige anderhalfmetersamenleving). Echter: wanneer je je bewust wordt van je verlangen, kan dit ook het verlangen doen afnemen. Als het verlangen wordt uitgesproken graag een relatie naast je huidige relatie te willen, voelt dit opeens veel minder spannend en aantrekkelijk.
Wij concludeerden dat een verlangen iets anders is dan wensen. Wanneer we iets wensen, bijvoorbeeld het winnen van de Staatsloterij, hebben wij daar zelf als mens geen invloed op. Bij een verlangen hebben we zelf in de hand hoe we er mee omgaan; we kunnen het beïnvloeden. Hoezeer we dus nu allemaal verlangen naar die omhelzing, dat biertje op het terras, een bioscoopje pakken.. het is aan ons hoe we met dit verlangen omgaan; veel invloed hebben we niet. Juist wanneer het grote verlangen ons wordt ontnomen, krijgt het kleine “dagelijkse” verlangen veel meer waarde. We hebben het als mensen nodig om (stiekem) te verlangen. Het geeft ons zin om ergens naar uit te kijken. Het geeft ons hoop en een denkbeeldige richting.
En daarmee is verlangen eigenlijk iets als een (tijdelijk) medicijn.
D I C H T B I J
[Volgens de online Encyclopedie*: In de buurt van, op kleine afstand]
Hoe kan het toch dat in tijden van afstand, zoals nu in de anderhalfmetersamenleving, mensen nog steeds dichtbij voelen? Dichtbij wordt in de encyclopedie* enkel aangeduid in afstand. Wij neigden vooral naar het "gevoelsmatige" dichtbij. Het gevoel wanneer plotseling iemand te dichtbij komt staan in de supermarkt en "in je aura staat". Of dat iemand die je lief is figuurlijk heel dichtbij je staat.
Hoe bepalen we nou die mate van dichtbij en wat zegt het over onszelf? Wij kwamen erachter dat dichtbij gewenst of ongewenst kan zijn. Gewenst dichtbij is wanneer we de ander vertrouwen en ons poortje durven open te zetten om lief te hebben. Diegene mag dan dichterbij (je hart) komen. Ongewenst dichtbij is wanneer we dit vertrouwen nog niet voelen. We houden ons poortje dan liever even dicht. Dat poortje beschermt ons in zekere zin voor gevoelens als afwijzing, angst en onzekerheid. Des te meer we eerder zijn beschadigd toen ons poortje wél open stond, des te meer we controle willen uitoefenen om die poort dicht of op een kiertje te houden. Er bestaat ook een dichtbij wanneer iets “nu wel heel dichtbij komt”. Onbewust bereiden we ons bij deze dichtbij voor op wat er mogelijk komen gaat. In de tijd wanneer het of iemand dichtbij komt, zoeken we dus naar de controle om onszelf te beschermen. Dat verklaart ook de reactie wanneer iemand onverwacht te dichtbij komt: één van de twee was nog niet klaar voor deze move en voelt zich ietwat out-of-control.
Om iemand dichtbij te laten is echtheid, empathie en een zekere mate van timing nodig; het helpt het vertrouwen tussen individuen te vergroten. Wij kwamen erachter dat dichterbij fijner bekt dan het woord dichtbij. Dichterbij voelt nog iets verder van ons af en minder onverwacht. Bij dichterbij is er tijd om wat af te tasten; het voelt veiliger. Dichtbij roept iets acuuts op en kan ons compleet overvallen.
Het antwoord op de beginvraag luidt dan als volgt: wanneer iemand in deze bittere tijden nog altijd dichtbij voelt, wilt dat zeggen dat je deze persoon hebt toegelaten en in je hart hebt gesloten.
Dat moet een fijne gedachte geven. Een gevoel dat je er niet alleen voor staat.
We zijn nieuwsgierig! Wanneer laat je iemand dicht(er)bij? Deel het hieronder!
* Ha! We deden een interessante ontdekking! Wist je dat het woord dichtbij helemaal niet bestaat in het woordenboek van de Van Dale? Dichtbij is een niet opzichzelfstaand woord en behoort tot een "woordgroep". Bij is een voorzetsel en dicht is bedoeld als versterking. Als er een woord achter bij had gestaan, was het wél een zelfstandig naamwoord geweest. We hebben dus zelf dichtbij het woord tot zelfstandig naamwoord gebombardeerd en een eigen betekenis gegeven!