20x LEKKER LELIJK ZIJN
In een tijd waarin alles volmaakt moet zijn en ook maakbaar is, vraag ik mij vooral af wat de waarde nog is van 'lelijk zijn'. Ik ging op onderzoek uit en schreef over mijn bevindingen een korte column. Ik ontdekte onder andere hoe mooi écht lelijk zijn eigenlijk wel niet is. Het was begin september dat ik een concert bezocht van een wat ruige rockband. Ik nestelde mij tussen de menigte in een dampend en klein concertzaaltje. Mijn schoenen plakten aan de vloer, mijn hand plakte aan mijn plastic beker met bier. Langzaam werd het warmer in de zaal en voelde ik de eerste zweetdruppels over mijn rug. Om mij heen vormden alle zweetdruppels van het publiek een soort dans met elkaar. Soms vind ik het heerlijk om mij over te geven aan zo'n warm bad aan expressie.
De band rockte er flink op los. Ze zongen, nee schrééuwden in de microfoon, liedjes die mij helemaal meenamen in hun flow. Ze zongen over liefdesverdriet, de zin(loosheid) van het leven, hoop en zomervreugde. Zij gaven zich helemaal en wij... wij gaven ons helemaal over aan hun klanken. Ik keek naar het gezicht van de zanger en kon mijn ogen er niet meer vanaf houden. Zijn blik, zijn mimiek.. het was verslavend naar te kijken. Het verdiende absoluut niet de schoonheidsprijs hoe het speeksel uit zijn mond kwam, hoe zweetplekken in zijn kleding zichtbaar werden en hoe onsmakelijk hij stond te lurken aan zijn biertje of waterfles. Maar wat ik daar zag.. dat was écht. Het was zo puur, zo recht vanuit het hart. Het raakte me en staat nog altijd op mijn netvlies geschreven.
Hoe vaak zien we eigenlijk nog dit soort ongecensureerde beelden in een wereld waar alles maakbaar is en lijkt? En vooral: hoe vaak staan we onszelf het ook toe om lekker lelijk te zijn als we doorgaans streven naar "de beste versie van onszelf"?
Daarom 20x wanneer we even lekker lelijk (mogen, kunnen, willen) zijn:
Onderuitgezakt op de bank met een bord op schoot je eten schaamteloos naar binnen stouwen. En vooral niet de kruimels van je wang afvegen als de deurbel gaat en je excuseren.
Hardop juichen wanneer je favoriete sportclub (bijna) scoort. En als je nog een keer juicht bij de herhaling.
Je schaapjes pyjama en wintersokken aan in bed. Het liefst nog met krulspelden in het haar. En een kruik op je buik.
Wanneer muziek meer controle krijgt over je dan jijzelf. Laat je gaan. Draai rondjes. Gooi je armen in de lucht. Zing en schreeuw het uit. Halleluja ja!
Van enthousiasme naar de zee rennen, over het zeewater "struikelen" en plat met je gezicht op het water belanden. Al heb je het zeewier in je haar en lijk je op een zandmonster: wat een plezier!
Op een bloedhete dag snakken naar een ijskoude cola en het blikje in één teug opdrinken. Met natuurlijk die luide boer als gevolg. Lekker toch, zo'n ontlading.
Of als je drinkt en je keihard moet lachen en het drankje de neusgaten als uitweg ziet. Voor even pijnlijk, maar daarna vooral (met een rood hoofd) verder lachen.
Na een heftige vergadering (waar je het nog steeds oneens bent met je collega) de WC-deur achter je sluiten en even lekker die twee middelvingers de lucht in. Mét gekke bek erbij. Niet weten hoe dit moet? Laat je inspireren.
Ronduit gapen wanneer een gespreksstof je niet boeit. Wist je trouwens dat gapen en je uittrekken juist tekenen zijn dat je lichaam toegeeft aan ontspanning? Vooral daarmee doorgaan dus.
Je ex in een (laatste) gesprek alles zeggen wat op je hart lag en op je tong ligt wanneer hij of zij het uitmaakt. Met tranen, vingertje en gesnotter erbij uiteraard. Maak het maar dramatisch. Kom maar op voor jezelf!
Op de fiets of wanneer je wandelt luidkeels meezingen met je favoriete liedje. Niet stoppen als iemand je passeert. Wees een inspiratie en zing gewoon door.
Kijk scheel naar een kind (of ouder persoon) die je al zo lang irriteert. Steek je tong uit en lach vervolgens keihard in het gezicht.
Fluit hardop terug wanneer er naar jou gefloten wordt. Maak het af met een knipoogje.
Als je in de ban bent van de hoofdpersonage uit je favo Netflix-serie en ook na het kijken deze rol maar moeilijk los kan laten.. leef deze rol dan gerust zelf voort. Zo hielp de serie Suits mij echt met het stellen van prioriteiten (omdat ze zo die lekkere efficiënte en gebekte advocaten uithingen).
Loop naakt door het huis, knijp je vetrollen fijn en knipoog naar jezelf in de spiegel. En stap vervolgens in bad met een goed glas wijn. Verschuil je niet onder het sop. Blaas het sop van je hand en zing hardop mee met goede meezing klassiekers. Persoonlijk is What's Up van 4 Non Blondes mijn favoriet voor zo'n moment.
Ren zoals je dat in een (actie) film ziet. Strakke blik naar voren. Strakke handen langs het lichaam. En galopperen maar. Even wat inspiratie.
Bij yoga je een baby voelen en de oefeningen ook zo benaderen. Lekker rollen op je rug en gewoon jezelf verwonderen wat er allemaal om je heen gebeurt; alsof je in de box ligt.
In je string/onderbroek met sokken in sandalen en een veel te groot shirt je plantjes water geven of de tuin doen. Sigaretje of jointje in je mond en gewoon lekker eens zijn met de aarde. Veeg je gezicht maar vol met dit "moederaarde" en voel je gegrond.
Dek je niet in als je (geen) honger hebt en er van alles voor je wordt neergezet. Neem een grote hand vol chips of borrelnoten. Kou in je linkerwang nog op die leverworst die je kreeg van oma. En werk aan in de rechterwang die kaasstengel weg. Wegspoelen met bier/wijn/prosecco werkt ook. Eet maar smakelijk. Dat verdien je ook eens.
Gewoon heel hard 'Huh?' zeggen als je iets niet begrijpt (met grote vragende Jennifer Hoffman-ogen) of zuchtend 'Duhuh' zeggen als je wel iets heel goed begrijpt en al voor de zoveelste keer hoort.
Opeens denk ik aan een meisje bij First Dates die ik nu niet bepaald "knap" vond. Maar de manier hoe ze sprak en de glinstering in haar ogen.. ik was helemaal verkocht: wát een leuke en spontane meid zeg!
ALS JE EENMAAL ECHT BENT, BEN JE NIET MEER LELIJK
Als je je weet te uiten zoals je je vanbinnen voelt. Als je je tranen zonder om te kijken kan laten stromen. Als je je verslikt als je water in je luchtpijp krijgt en hard begint te hoesten. Als je die roze tutu draagt omdat je dat die ochtend zo voelde. Het zijn de dingen waar we ons allemaal in herkennen en al zo snel voor schamen. Maar het is wie we zijn. Het is het mens-zijn.
Weetje wat het is.. als je eenmaal écht bent, ben je niet meer lelijk. Je wordt pas minder aantrekkelijk wanneer het niet stroomt met wie je werkelijk bent of hoe je je écht voelt. Alsof de tranen worden ingehouden of worden weggeveegd. Als het zweet wordt opgevangen door een bandje. De vlekken uit de kleding worden gewassen. Als dat wie je écht bent er helemaal niet mag zijn.
Dus. Wees af en toe maar lekker lelijk. Wees maar lekker jezelf. Omring je met mensen die dát in je zien. Het kunnen zo maar eens vrienden voor het leven zijn. En vooral: blijf bevriend met die kant van jezelf. Veroordeel het niet. Stop het niet weg. Gooi het eruit!
Wie écht kijkt, ziet dat er achter dat wat wellicht lelijk lijkt een behoorlijke schoonheid verscholen zit.
Onthoud dan nog eens goed:
Als je eenmaal echt bent, ben je niet meer lelijk. Dan ben je gewoon lekker jezelf.
